Διαγώνισμα Ενδεικτικό Απολυτηρίων Εξετάσεων Ιουνίου 2016 για τη Γ΄ Λυκείου-Λύσεις

Διαγώνισμα Απολυτηρίων Εξετάσεων Γ’ Λυκείου – Ιούνιος 2016 – Λύσεις

Ομάδα Α :

Α1/   α/ Αντιστοιχίστε τις λέξεις της στήλης Α με αυτές της στήλης Β και μεταφέρετε στην κόλλα σας τις απαντήσεις (με τη μορφή  Α3.1/α, Α3.2/β κλπ.).    (Μον. : 5)

Α	Β
1-δ.       Βίωση της παρουσίας του Θεού	α.  Άγιο Πνεύμα
2-ε.      Δόγματα	β.  Θεία Ευχαριστία
3-α.      Πνευματικός άνθρωπος	γ.  Κοινωνία ισότιμων προσώπων
4-β.      Ένωση με το Χριστό	δ.  Μυστήρια της Εκκλησίας
5-γ.      Αγία Τριάδα	ε.  Σύντομες διατυπώσεις των αληθειών της πίστεως

          β/ Γράψτε σύντομα τον ορισμό : τι είναι «Μυστήρια της Εκκλησίας» (Μον. 5).

Απάντηση : Τα Μυστήρια της Εκκλησίας είναι δρόμοι βίωσης της παρουσίας του Θεού εδώ και τώρα, και πρόγευση της οριστικής παρουσίας του και της ανακαίνισης του σύμπαντος που θα πραγματοποιηθεί στα Έσχατα.

Α2.   α/ Να χαρακτηρίσετε τις παρακάτω προτάσεις και να μεταφέρετε τη σωστή

              απάντηση στην κόλλα σας (με τη μορφή 1/Σωστό, 2/Λάθος κλπ.). (Μον. : 5)

1. Στη Θεία ευχαριστία η συνάντηση του ανθρώπου με το Θεό είναι συμβολική και όχι πραγματική ή συναισθηματική.                                                              Σ          [Λ]
2. Η σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών από τους γονείς- σύμφωνα με τη χριστιανική ηθική- πρέπει να αποσκοπεί στην καλλιέργεια της αμοιβαιότητας, του σεβασμού και της αγάπης, στη διαμόρφωση ξεχωριστής, ελεύθερης προσωπικότητας.               [Σ]      Λ
3. Οι νέοι δεν πρέπει να εμπιστεύονται τους εμπόρους λευκού θανάτου! Να είναι έξυπνοι, δηλαδή καχύποπτοι σ΄ όσους πουλάνε συνταγές ευτυχίας σε τόσο ακριβή τιμή. Ο «παράδεισος» δεν αγοράζεται, ούτε πουλιέται.                                                [Σ]      Λ
4. Το αναστημένο σώμα του Χριστού δεν έπαψε να είναι υλικό, ήταν όμως απαλλαγμένο από τη φθορά και από κάθε αναγκαιότητα, το ίδιο θα συμβεί και στην ανάσταση των νεκρών.[Σ]     Λ
5. Για  τον «κοσμικό» και τον «εκκλησιαστικό» άνθρωπο ο θάνατος είναι το τέλος της ζωής και τον δέχονται μοιρολατρικά.                                                                   Σ          [Λ]

          β/ Επιλέξτε μία λάθος απάντηση και δικαιολογήστε την απάντησή σας. (Μον. 5)

Απάντηση :

1. Με τη συμμετοχή στα Μυστήρια η συνάντηση του ανθρώπου και της κτίσης με τον Θεό είναι πραγματική κι όχι συμβολική ή συναισθηματική.

5. Η διαφορά ανάμεσα στον «κοσμικό» και στον εκκλησιαστικό άνθρωπο είναι η πίστη στην Ανάσταση, όπως βιώνεται στην ευχαριστιακή σύναξη (θεία κοινωνία). Με απλά λόγια λοιπόν: Εκκλησία είναι η καθημερινότητα μαζί με την Ανάσταση. Αν αφαιρέσουμε από τη ζωή μας την πίστη στην Ανάσταση, αυτό που απομένει μπορεί να ‘ναι μια θρησκεία ή η αθεΐα, η θρησκευτική αδιαφορία ή η θρησκοληψία.

Α3.   Απαντήστε σύντομα στην ερώτηση : Τι σημαίνει σύμφωνα με τη διδασκαλία της ορθόδοξης εκκλησίας ο όρος «συγχώρηση»;                                  (Μονάδες : 10)

Απάντηση : Συγχώρηση είναι  το αποτέλεσμα μιας ειλικρινούς, αυτοκριτικής εξομολόγησης.  Αν σκεφτούμε λίγο πάνω στην προέλευση αυτής της λέξης, θα δούμε ότι στην παράδοση της Ορθοδοξίας η Εξομολόγηση δεν είναι δίκη, γι’ αυτό και η συγχώρηση δεν είναι δικαστική απόφαση (έστω και αθωωτική). Συν-χωρούμαι σημαίνει ότι κατορθώνω να παλέψω τον εγωισμό μου και να βρεθώ πάλι παρέα με όλους τους αδελφούς μου στον ίδιο χώρο, στην Εκκλησία, όπως τα μέλη βρίσκονται όλα στο σώμα.

Β/1.    Ποιο είναι το όραμα της Εκκλησίας;                                               (Μονάδες : 10) Απάντηση :

Επιγραμματικά, το όραμα της Εκκλησίας μπορούμε να το διατυπώσουμε ως εξής:

• Με τη σάρκωση Του ο Χριστός προσέλαβε την ανθρώπινη φύση, για να κάνει τον άνθρωπο κοινωνό της θείας ζωής.
• Με την Ανάσταση Του νίκησε το θάνατο. Το ανθρώπινο σώμα Του εγέρθηκε υλικό, αλλά «αναβαθμισμένο»: είναι πλέον άφθαρτο. Για το σώμα αυτό, ο θάνατος έχει καταργηθεί
• Η αναστημένη ανθρώπινη φύση Του λειτουργεί στη συνέχεια, μέσα στην ιστορία, σαν «μαγιά». Γίνεται τροφή και φάρμακο θεία ευχαριστία), για να μπολιάσει και να ανακαινίσει σιγά σιγά την δημιουργία.
• Αυτή η πορεία (η οποία ούτε ατρικύμιαστη είναι, ούτε αυτόματα μπορεί να γίνει, αφού χρειάζεται την ελεύθερη συνέργεια του ανθρώπου) θα ολοκληρωθεί στα Έσχατα, για τα οποία το μέλος της Εκκλησίας δηλώνει:

Β/2. Σε τι βοηθά τον άνθρωπο η εξομολόγηση;                                (Μονάδες : 10)

Απάντηση : Οι Πατέρες και Ασκητές της, με τον προσωπικό τους πνευματικό αγώνα, διείσδυσαν στα σκοτεινά έγκατα της ανθρώπινης ψυχής και κατέγραψαν τις εμπειρίες τους σε συγγράμματα που ξαφνιάζουν σήμερα. Υπογράμμισαν την ανάγκη αλλά και τη δύναμη του ανθρώπου να έρθει σε διάλογο με τον εσωτερικό του κόσμο, να συναισθανθεί τα αδιέξοδά του και να μετανοήσει, δηλαδή να μεταβάλει ριζικά τρόπο σκέψης και ζωής (μετα-νοώ =μεταβάλλω νουν). Αυτή την πορεία διακονεί το μυστήριο της Εξομολόγησης. Στην Εξομολόγηση ο ίδιος ο άνθρωπος «ψάχνεται» και «ανοίγεται» – δεν «ανακρίνεται».

ΟΜΑΔΑ Β :

B1/   Ποιες θεμελιώδεις θετικές αρχές προτείνονται από την Ορθόδοξη Εκκλησία για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά το πρόβλημα των ναρκωτικών; Απαντήστε σύντομα.                                                                                               (Μονάδες : 20)

Απάντηση : Η Εκκλησία προτείνει θετικά, συγκεκριμένα και εγγυημένα από τη μακραίωνη πείρα ζωής που διαθέτει μέσα στην ιστορία δύο χιλιάδων ετών το νόημα της ζωής τις θεμελιώδεις αρχές της.

α. Ζω θα πει  αγαπώ, σχετίζομαι, ερωτεύομαι, γίνομαι ένα με το «άλλο».
β. Αγαπώ σημαίνει ελευθερώνομαι από τη μοναξιά, διπλασιάζω το άτομό μου, πολλαπλασιάζομαι, αποκτώ απογόνους, περνώ από το πάμπτωχο «εγώ» μου στο πάμπλουτο «εμείς»: με τον αγαπημένο σύντροφο της ζωής μου και με τα παιδιά μας.

γ. Ελευθερώνομαι σημαίνει αληθεύω, δηλαδή ζω την αλήθεια, υπάρχω αυθεντικά, κι όχι ψεύτικα, προγεύομαι τον πραγματικό παράδεισο από τώρα πάνω σε τούτη τη γη ως μια πραγματικότητα, που γεμίζει τη ζωή μου με νόημα και αληθινή χαρά. Έτσι αποφεύγω τους «τεχνητούς παραδείσους» ναρκωτικών ουσιών, που πλουτίζουν τους αδίστακτους εμπόρους λευκού θανάτου.
Ανάμεσα στον πραγματικό και στον «τεχνητό» παράδεισο ο νέος μπορεί να διαλέξει. Μόνο ένα πράγμα πρέπει να έχει υπόψη: διαλέγει ο ίδιος και δεν επιτρέπει σε κανέναν άλλο να κάνει τη δική του επιλογή.

Β2/  Με βάση το παρακάτω κείμενο και με αναφορά στα δεδομένα που προσφέρει

«Η σχέση των γονέων με το μωρό και το μικρό παιδί συνδέεται άμεσα με την αυξανόμενη αυτονομία του παιδιού και το αίσθημά του ότι είναι ξεχωριστό πρόσωπο. Είναι μια δύσκολη περίοδος, γιατί η αμφιταλάντευση του παιδιού ανάμεσα στην αγάπη και την οργή είναι πολύ δυνατή. Επιθυμεί να μεγαλώσει και ταυτόχρονα το φοβάται. Έχει ανάγκη τους γονείς του απεγνωσμένα, αλλά έχει επίσης απεγνωσμένα ανάγκη να γίνει ένα σημαντικό πρόσωπο από μόνο του. Οι γονείς πρέπει να του επιτρέψουν την απόσταση που χρειάζεται για να γίνει ο εαυτός του, με το αναπτυσσόμενο αίσθημα ότι έχει κάποια αξία και κάποιο έλεγχο στη ζωή του. Ταυτόχρονα οι γονείς έχουν ανάγκη να αισθάνονται την ικανοποίηση από τη συναισθηματική παρουσία του παιδιού στη ζωή τους, όπως έχουν επίσης την ανάγκη να αισθάνονται περήφανοι για τα επιτεύγματά του». (Παπά Φιλόθεος Φάρος- παπά Σταύρος Κοφινάς, «Γονείς και Παιδιά», σελ. 120).

απαντήστε στις παρακάτω ερωτήσεις :

α/   Σε ποιους θεμελιώδεις άξονες καλείται να δομηθεί η οικογένεια σύμφωνα με τη διδασκαλία της ορθόδοξης Εκκλησίας;                                         (Μονάδες : 10)

Απάντηση : Για την Εκκλησία η οικογένεια καλείται να δομηθεί πάνω σε δυο θεμελιώδεις άξονες:
1. Στην αγαπητική συνύπαρξη. Η οικογένεια (οφείλει να) είναι ουσιαστική συνύπαρξη, δηλαδή αγαπητική μετοχή από κοινού σε όλα τα γεγονότα της ζωής – στη γέννηση ενός νέου μέλους της και στον θάνατο άλλου, στις χαρές του ενός και στις οδύνες του άλλου, κ.ο.κ.

2.Στη μοναδικότητα του κάθε προσώπου. Στη συνύπαρξη που προαναφέραμε, κανένα μέλος (είτε μεγάλο είτε μικρό σε ηλικία) δεν απορροφάται σε μια απρόσωπη μάζα, ούτε ζει στη σκιά άλλου. Η οικογένεια είναι το εργαστήρι όπου η προσωπικότητα του καθενός, μοναδική κι ανεπανάληπτη, αναδεικνύεται και καλλιεργείται με αγάπη, σεβασμό και αμοιβαιότητα.

Η οικογένεια είναι ο χώρος ενός θαυμαστού πειράματος: της εφαρμοσμένης αγάπης και ελευθερίας, που είναι ουσιώδη χαρακτηριστικά της ίδιας της Εκκλησίας.

β/   Ο υπερβολικός προστατευτισμός έναντι των παιδιών αποτελεί εκδήλωση υγιούς αγάπης ή υποκρύπτει άλλα κίνητρα και ποια;                         (Μονάδες : 10)

Απάντηση : Η μεταξύ των συζύγων αγάπη είναι το θεμέλιο των ενδοοικογενειακών σχέσεων και το καλύτερο, έμπρακτο παράδειγμα για τα παιδιά. Η γέννηση των παιδιών (οφείλει να) είναι καρπός της συζυγικής αγάπης, κι όχι κάτι άλλο, π.χ. απεγνωσμένη προσπάθεια να αποκτήσει νόημα στη ζωή του ένας άνθρωπος, που δε βρίσκει νόημα στον ίδιο του τον συζυγικό δεσμό και στο πρόσωπο του συντρόφου του. Σ’ αυτή την περίπτωση δημιουργούνται προβληματικές εξαρτήσεις του γονιού από το παιδί, και αντίστροφα, που εμποδίζουν την ανάπτυξη της προσωπικότητας. Ο κοινωνικός ψυχολόγος Έριχ Φρομ (1900-1980) επισημαίνει ότι στη ζωή του ανθρώπου πρέπει να πραγματοποιηθούν διαδοχικά τρεις έξοδοι: από τη μήτρα της μητέρας του, από το στήθος της και από την αγκαλιά της¹. Η τρίτη έξοδος σημαίνει τη συγκρότηση του παιδιού σε ξεχωριστή προσωπικότητα που δεν θα είναι εξάρτημα της γονεϊκής ύπαρξης. Η έξοδος αυτή, μολονότι είναι εξαιρετικά σημαντική για την ψυχική υγεία, δεν επιτυγχάνεται πάντα και απ’ όλους. Συχνά δυσχεραίνεται από το γεγονός ότι η εξάρτηση από τον γονιό φέρει το ευγενέστερο προσωπείο: το προσωπείο της αγάπης. Σε τέτοια περίπτωση όμως πρόκειται για μια «αγάπη» κτητική. Ο άλλος δεν αντιμετωπίζεται ως μια ξεχωριστή ύπαρξη, αλλά σαν ιδιοκτησία. Κι έτσι, αντί να είναι στόχος της διαπαιδαγώγησης η διαμόρφωση του νέου ανθρώπου σε ελεύθερη και αληθινή προσωπικότητα είναι η διατήρηση αυτής της εξάρτησης. Στην παράδοση της Εκκλησίας αυτός ο κίνδυνος έχει επισημανθεί έντονα. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος υπογραμμίζει ότι το κεφαλαιώδες είναι η σωστή διαπαιδαγώγηση.

γ/   Η ανάδειξη των παιδιών σε ελεύθερες υπάρξεις σημαίνει εγκατάλειψη των γονέων; Αιτιολογείστε την απάντησή σας.                                          (Μονάδες : 10)

Απάντηση : Τα παιδιά είναι νεαρές υπάρξεις που έχουν ανάγκη την πείρα των γονιών τους, δίχως να έχουν την εγωιστική ψευδαίσθηση ότι όλα και όλοι γύρω τους υπάρχουν για να είναι δικοί τους υπηρέτες. Και η αποσύνδεση που προαναφέραμε, σε καμία περίπτωση δε σημαίνει έλλειψη σεβασμού ή έχθρα προς τους γονείς. Την αμοιβαιότητα που πρέπει να υπάρχει, την επεσήμανε ο απόστολος Παύλος που ζήτησε από τα παιδιά να τιμούν τους γονείς τους, κι από τους γονείς να μην παροργίζουν τα παιδιά τους (Εφεσ. 6: 1-4). Το ποθούμενο είναι να οικοδομηθεί μια σχέση διαλόγου. Τότε οι γονείς θα απολαμβάνουν την αγάπη, το σεβασμό και τη φροντίδα των παιδιών τους όχι από υποχρέωση αλλά από ευγνωμοσύνη και αγάπη.

 Καλή Επιτυχία!!!