Παραβολές – Σπλαγχνικού (καλού) Σαμαρείτη

17/07/2013 – Παραβολή Σπλαγχνικού (Καλού) Σαμαρείτη

https://www.youtube.com/watch?v=l3B5DbXsh8I

Με την παραβολή του σπλαχνικού Πατέρα ξεκαθαρίστηκε για ποιον Θεό μιλάμε και γιατί αξίζει να τον αγαπάμε. Με τον συνάνθρωπο όμως τι γίνεται; Και μάλιστα με τους συνανθρώπους μας εκείνους που μας είναι ξένοι, μας εχθρεύονται, μας βλάπτουν ή μας είναι αδιάφοροι; Δικαιούνται κι αυτοί την αγάπη και το ενφιαφέρον μας; αγάπη αδιακρίτως προς κάθε άνθρωπο; Κι αυτό γιατί; Είναι λογικό; Ο Ιησούς με μια συναρπαστική παραβολή ξεκαθάρισε για πάντα το ζήτημα αυτό (σχολικό βιβλίο,Καινή Διαθήκη, Ο Ιησούς Χριστός και το έργο του)Ο άνθρωπος που στηρίζει την ύπαρξή του στον σπλαχνικό πατέρα της αγάπης καλείται να συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο : να είναι έμπρακτα σπλαχνικός συνάνθρωπος προς κάθε συνάνθρωπο,( υπερβαίνοντας ολες τις διακρίσεις ) και ειδικά προς όποιον χρήζει βοήθειας και φροντίδας.Αυτή η παραβολή για την εποχή που ακούστηκε ήταν άκρως ανατρεπτική!!!Για άλλη μια φορά ήρθαν τα πάνω κάτω!!!
Ένας Ιουδαίος πεσμένος , χτυπημένος, ημιθανής στη μέση του πουθενά….
Ένας ιερέας, “πρότυπο” ανθρωπιάς (άνθρωπος του Θεού θα λέγαμε σήμερα)….πέρασε….κοίταξε … προσπέρασε….
Ένας λευϊτης… βοηθός ιερέα….πρότυπο κι αυτός ανθρωπιάς….πέρασε…είδε και προσπέρασε χωρίς να δώσει καμία σημασία….
Κι όμως….για τα δεδομένα της εποχής τους τρεις ανθρώπους τους ενώνει η πίστη και η πατρίδα.Είναι ομοεθνείς και ομόπιστοι,συμπατριώτες, επομένως : πλησίον.
Και η ανατροπή; Ο Σαμαρείτης!!!Είναι ξένος, εχθρός , αποστάτης και μισητός από τους Ισραηλίτες. Το “λογικό” θα ήταν αυτός να προσπεράσει χωρίς να ρίξει ούτε μια ματιά στον πληγωμένο Ιουδαίο!!!Γιατί;Μα γιατί ήταν εχθρός του. Στα χρόνια του Χριστού το χάσμα ανάμεσα σ΄αυτούς και τους Ισραηλίτες ήταν αγεφύρωτο και το μίσος μεταξύ τους μεγάλο και άσβεστο.
Κι όμως!!!Δεν βοηθάει ο πλήσίον, ο φίλος , ο γείτονας, ο ιερέας, ο ομόπιστος, ο ομοεθνής.
Βοηθάει ο ξένος, ο εχθρός, ο Σαμαρείτης.Αυτός, ο “μη πλησίον” για τους Ισραηλίτες, σπλαχνίζεται, περιθάλπτει, περιποείται, μεταφέρει σε κατάλυμα, πληρώνει, ασφαλίζει, υπόσχεται συνέχιση της συμπαράστασης.
Γίνεται πραγματικό πρότυπο αληθινής έμπρακτης συμπεριφοράς, ανατρέποντας φυλετικές, εθνικές, θρησκευτικές, κοινωνικές διακρίσεις.
Ποιό είναι το νόημα της παραβολής; Να βλέπουμε με αγάπη και ευαισθησία τον κάθε άνθρωπο , ιδαιτερα όταν βρίσκεται σε ανάγκη και να προσφέρουμε έμπρακτα την αγάπη μας.“Αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος αλλά η αδιαφορία” θα πεί ο αμερικανός θεολόγος Τζότζεφ Φλέτσερ και ο Θανάσης Ν. Παπαθανασίου θα γράψει:
“…Εν τέλει, είμαι παιδί μιας πολύτεκνης (μάλλον υπερπολύτεκνης οικογένειας). Δεν είναι άραγε ανόητο ένα από τα αδέρφια μου να πιστεύει οτι ο πατέρας μας είναι μονάχα δικός του;….Ο Θεόςείναι δικός μου πατέρας, ακριβώς επειδή είναι πατέρας κάθε ανθρώπου που έρχεται στον κόσμο, κι όχι επειδή δήθεν είναι κατα-δικός μου. Αν είναι κατα-δικός μου, είναι κατάδικός μου…….Αν ο Χριστός δε σαρκώθηκε για τον τελευταίο “γύφτο” (όπως δυστυχώς οι νεοέλληνες αρέσκονται να αποκαλούν όποιον δεν τους αρέσει) τότε δε σαρκώθηκε για κανέναν μας ( Θανάσης Ν. Παπαθανασίου, Ο Θεός μου ο αλλοδαπός, Κείμενα για μια αλήθεια που είναι “του δρόμου”)

Και σκέφτομαι… οι Ιουδαίοι άκουσαν “Σαμαρείτης” και άρχισαν να διαμαρτύρονται…..
….αλλά σε μας σήμερα δεν κάνει και τόσο μεγάλη εντύπωση……..γιατι οι περισσότεροι δεν ξέρουμε τι θα πει “Σαμαρείτης” για τους Ιουδαίους της εποχής.Να αντικαταστήσουμε τους όρους……να έρθουν πιο κοντά στα δικά μας δεδομένα για να αντιληφθούμε πραγματικά……..τι θα πει πλησίον, τι θα πει έμπρακτη αγάπη, τι θα πεί συνάνθωπος ως αδελφός….;

Read more: http://alliotikathriskeytika.blogspot.com/2012/02/blog-post_29.html#ixzz2L6Oxl4qB

Τι έπαθε ο Ιουδαίος που πήγαινε στην Ιεριχώ; Τον χτύπησαν ληστές, τον γύμνωσαν και τον άφησαν μισοπεθαμένο στην ερημιά. Πήγαινε από τον επικίνδυνο δρόμο γιατί δεν ήθελε να περάσει από την περιοχή της Σαμάρειας, γιατί μισούσαν και περιφρονούσαν οι Ιουδαίοι τους Σαμαρείτες, επειδή στον καιρό που η Ιερουσαλήμ επεσε στα χέρια των Βαβυλωνίων, οι Σαμαρείτες αναμείχτηκαν με τους Βαβυλώνιους και νόθευσαν την ισραηλιτική πίστη με διδασκαλίες βαβυλωνιακές.

Τον βοήθησε ο Ιερέας από την ίδια τη φυλή του; Όχι, δεν ήθελε να μολυνθεί γιατί δεν θα μπορούσε να μπει στην πόλη πριν κάνει τους απαραίτητους καθαρμούς και γιατι φοβόταν μην του επιτεθούν κι εκέινου οι ληστές.

Τον βοήθησε ο λευΐτης από την ίδια τη φυλή του; Όχιγια τον ίδιο το λόγο του ιερέα

Ποιος βοήθησε τον Ιουδαίο; Ένας εχθρός του Σαμαρείτης, σταμάτησε, του έπλυνε τις πληγές με λάδι και κρασί και τον μετέφερε με το υποζύγιό του σε ένα χάνι, τον περιποιήθηκε όλη τη νύχτα και μετά έδωσε χρήματα στον πανδοχέα να τον φροντίσει μέχρι να επιστρέψει.

Παραδέχτηκαν οι Ιουδαίοι την κακή συμπεριφορά των δικών τους ; Όχι, είπαν πως φέρθηκε σαν πλησίον αυτός που τον βοήθησε.

Τι μας διδάσκει η παραβολή; Στον καινούριο κόσμο του Θεού ο κάθε άνθρωπος θα βλέπει στον άλλο τον εαυτό του και θα τον αγαπάει χωρίς διακρίσεις. Άρα η εντολή αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν, στην παραβολή αυτή ταυτίζεται με το “αγαπάτε τους εχθρούς σας”. (Σκέψεις των παιδιών, συζήτηση για το τί κάνουμε εμείς, και πώς θα ζούμε με το παράδειγμα του καλού Σαμαρείτη στην κατασκήνωση και στην οικογένειά μας/σχολείο μας/εποχή μας)