Επαναληπτικές Εξετάσεις Σεπτεμβρίου 2013

2^ο Γυμνάσιο Καλύμνου

Μάθημα : Θρησκευτικά

Εισηγήτρια Καθηγήτρια : Πάνου Μαρία

Τάξη:  Α’ Γυμνασίου

Ημ/νία: 10/09/2013

Ονοματεπώνυμο: ……………………………………………….

Βαθμός: ………………………………………………………..

Επαναληπτικές Εξετάσεις Σεπτεμβρίου 2013

1. 1.     ΣΩΣΤΟ-ΛΑΘΟΣ. Να κυκλώσετε το σωστό γράμμα (Σ=Σωστό ή Λ=Λάθος) και να γράψετε την απάντησή σας στην κόλλα σας.

1.1.  Η φράση «κλειδί» της ιστορίας του Ιωσήφ είναι : «Εσείς σκεφτήκατε να μου κάνετε κακό, αλλά ο Θεός το μετέτρεψε σε καλό».                                                           [Σ]          Λ

1.2.  Είδωλο σημαίνει άγαλμα ή σύμβολο ψεύτικου θεού.           [Σ]          Λ

1.3.  Το βιβλίο των Ψαλμών είναι ένα βιβλίο 120 ποιημάτων       Σ           [Λ]

1.4.  «Σοφία» είναι συλλογές παροιμιών, γνωμικών, συμβουλών κ.ά. που αναφέρονται σε θεωρητικά θέματα της καθημερινής ζωής και επιχειρούν να απαντήσουν στο ερώτημα «πώς πρέπει να ζούμε;»                                                                                              Σ          [Λ]

1.5.  Στο διάστημα που οι Ισραηλίτες ήταν εξόριστοι και είχαν στερηθεί το Ναό τους, δημιούργησαν τις Συναγωγές, χώρους, δηλαδή, όπου συγκεντρώνονταν για να προσεύχονται και να μελετούν. Συμβόλιζε την παρουσία του Θεού ανάμεσα στο λαό του.           [Σ]           Λ

1. 2.     Αντιστοίχιση : Να αντιστοιχίσετε τους αριθμούς της στήλης Α με τα γράμματα της στήλης Β και να γράψετε την απάντησή σας στην κόλλα σας.

Α

1. είδωλο

2. προεικόνιση

3. υπόλειμμα

4. Εμμανουήλ

Β

α.  ένα μικρό τμήμα του λαού που παρέμενε πιστό στο Θεό, παρά τις κρίσεις και τις καταστροφές. Επιπλέον, είχε μια μεγάλη αποστολή: Να μεταφέρει από γενιά σε γενιά τις Επαγγελίες του Θεού. Απ’ αυτό το υπόλειμμα θα προερχόταν και ο Μεσσίας, που η αποστολή του θα ήταν να σώσει όχι μόνο τον Ισραήλ, αλλά όλο τον κόσμο.

β.   είναι εβραϊκό όνομα, που σημαίνει «ο Θεός είναι μαζί μας. Ο Ησαΐας ονομάζει έτσι το Μεσσία. Στην Καινή Διαθήκη το όνομα αυτό αποδόθηκε στον Ιησού Χριστό,  αφού αυτός είναι ο Μεσσίας.

γ.  Η χριστιανική Εκκλησία θεωρεί ότι ορισμένα γεγονότα της Παλαιάς Διαθήκης μοιάζουν με κάποια γεγονότα της Καινής Διαθήκης που βέβαια θα γίνουν πολύ  αργότερα. Μοιάζουν μάλιστα τόσο πολύ σαν –με κατά κάποιον τρόπο – να είναι εικόνες τους

δ. από θρησκευτική άποψη σημαίνει άγαλμα ή σύμβολο ψεύτικου θεού. Όσοι τα λάτρευαν πίστευαν ότι τα είδωλα έκρυβαν και τη δύναμη των θεών που αναπαριστούσαν κι έτσι μπορούσαν να τους    βοηθήσουν. Η λατρεία τέτοιων ανθρωπόμορφων ή ζωόμορφων ειδώλων ονομάζεται  ειδωλολατρία

1 ……δ…….,  2. ……γ………, 3 ……α……… , 4. ………β………..

1. 3.     Συμπληρώστε το κείμενο με τις λέξεις που υπάρχουν στην παρένθεση (όνομα, μαρτυρία, επιθυμήσεις φονεύσεις, Σαββάτου, μοιχεύσεις, τιμάς, κατασκευάσεις, θεοί, κλέψεις)

Εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σου, που σε έβγαλα από την Αίγυπτο, τον τόπο της δουλείας. Δεν θα υπάρχουν για σένα άλλοι ………..(1)……… εκτός από μένα.

Μην …………..(2)………….. για σένα είδωλα και ομοιώματα που έχουν τη μορφή οποιουδήποτε πράγματος που βρίσκεται ψηλά στον ουρανό ή εδώ κάτω στη γη ή μέσα στα νερά, κάτω απ’ τη γη. Αυτά να μην τα προσκυνάς ούτε να τα λατρεύεις…

Μην προφέρεις για κανένα λόγο το ………..(3)………… του Κυρίου, του Θεού σου…

Να θυμάσαι την ημέρα του …………(4)…………, για να την ξεχωρίζεις και να την αφιερώνεις στον Κύριο. Έξι μέρες θα εργάζεσαι και θα κάνεις όλες τις εργασίες σου. Αλλά η έβδομη μέρα είναι μέρα ανάπαυσης, αφιερωμένη σ’ εμένα, τον Κύριο, το Θεό σου.

Να ……….(5)………..  τον πατέρα σου και τη μητέρα σου…

Μη ……………(6)…………..

Μη …………..(7)……………. .

Μην ………(8)……………..

Μην καταθέσεις ψεύτικη ………….(9)………….. ενάντια στους συνανθρώπους σου.

Μην ……………..(10)……………. τίποτε απ’ ό,τι ανήκει στο συνάνθρωπό σου…

1 θεοί,  2. κατασκευάσεις, 3 όνομα, 4 Σαββάτου, 5 τιμάς, 6 κλέψεις, 7 φονεύσεις, 8 μοιχεύσεις,            9 μαρτυρία 10 επιθυμήσεις.

4.     Τι σημαίνει το όνομα του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη;

Το όνομα του Θεού που γράφεται στα εβραϊκά με τέσσερα γράμματα (βλέπε παρακάτω το τετραγράμματο) διαβάζεται Γιαχβέ. Όταν αργότερα (τον 3ο αι. π.Χ.) η Παλαιά Διαθήκη μεταφράστηκε στα ελληνικά το όνομα αποδόθηκε με τη φράση «ἐγώ εἰμί ὁ Ὤν».
Οι ειδικοί επιστήμονες κατέληξαν ότι σημαίνει: α) ότι είναι ένας και μοναδικός, β) είναι αιώνιος και γ) δίνει ζωή σε ό,τι υπάρχει.
Αργότερα οι Ισραηλίτες χρησιμοποίησαν για το Θεό και το όνομα Αδωνάι, που σημαίνει «Κύριος». Το όνομα αυτό επικράτησε και χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα από τους Εβραίους στους ψαλμούς και στις προσευχές της Συναγωγής.

5.     Τι σημαίνει ο όρος «Χριστός». Σε ποιον δινόταν και γιατί; Ποιος έχει τον τίτλο σήμερα;

H χρίση του βασιλιά. Την τελούσε ένας άνθρωπος του Θεού, προφήτης ή ιερέας, χύνοντας λάδι στο κεφάλι του βασιλιά. Μ΄αυτόν τον τρόπο δηλωνόταν με ένα εξωτερικό σημείο (το λάδι) ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν εκλεγμένος από τον θεό να γίνει όργανο του για την διακυβέρνηση του λαού. Έτσι, ο βασιλιάς λεγόταν χριστός(=χρισμένος) και αναγνωριζόταν ως άξιος μιας μεγάλης αποστολής. Η εβραική λέξη για το «χριστός» είναι «Μεσσίας» και δινόταν στο διάδοχο του βασιλικού θρόνου του Δαβίδ.

6.     Τι γνωρίζεις για τους τρείς παίδες στην κάμινο;

Οι τρεις παίδες εν καμίνω. Οι τρεις φίλοι του Δανιήλ, όπως διαβάζουμε στην Παλαιά Διαθήκη, αν και ανατράφηκαν στη βασιλική αυλή, παρέμεναν πιστοί στο Θεό των πατέρων τους και δεν παρασύρθηκαν στην ειδωλολατρία. Όταν κάποτε ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ τους ζήτησε να προσκυνήσουν το χρυσό άγαλμά του, αρνήθηκαν με τόλμη να το κάνουν. Αγριεμένος τότε ο βασιλιάς διέταξε να τους ρίξουν δεμένους σε πυρακτωμένο καμίνι. Όμως μέσα από τις φλόγες αντί για κραυγές και θρήνους, έκπληκτοι τους άκουσαν να δοξολογούν το Θεό: «Εὐλογητός εἶ, Κύριε, ὁ Θεός τῶν πατέρων ἡμῶν … εὐλογεῖτε, πᾶσαι αἱ δυνάμεις Κυρίου, τόν Κύριον.».
Ο βασιλιάς θαύμασε το συμβάν κι ο θυμός του διαλύθηκε. Διέταξε, λοιπόν, να τους βγάλουν απ’ το καμίνι και ποτέ κανείς από τους υπηκόους του να μην ξεστομίσει κακό για το Θεό των τριών νέων. Η Εκκλησία συχνά αναφέρεται σ’ αυτό το γεγονός στην υμνολογία της, επειδή θεωρεί ότι προεικονίζει το Πάθος και την Ανάσταση του Ιησού Χριστού.

7.     Τι γνωρίζεις για το Ναό του Σολομώντα;

Ο Ναός του Θεού: το έργο ζωής του Σολομώντα : Ο Δαβίδ είχε ονειρευτεί να κτίσει ένα ναό για τον Κύριο. Ωστόσο, αυτός που έμελλε να πραγματοποιήσει το όνειρό του ήταν ο γιος του, ο Σολομών. Εφτά χρόνια χρειάστηκαν για την ολοκλήρωσή του. Ογδόντα χιλιάδες λατόμοι έκοψαν και πελέκησαν τις πέτρες. Ξυλεία μεταφέρθηκε από το όρος Λίβανο. Τριάντα χιλιάδες εργάτες δούλεψαν για το χτίσιμό του και τρισήμισυ χιλιάδες επιστάτες επέβλεπαν το έργο. Ο Ναός χτίστηκε στο πιο ψηλό σημείο της Ιερουσαλήμ, πάνω στο λόφο Σιών, δίπλα στο παλάτι του βασιλιά. Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, ήταν ένα πέτρινο μακρόστενο κτίριο που χωριζόταν σε τρία τμήματα: τον πρόναο, τα Άγια και τα Άγια των Αγίων, όπου φυλασσόταν η Κιβωτός της Διαθήκης. Οι τοίχοι του Ναού ήταν ντυμένοι με ξύλο κέδρου. Κέδρινη ήταν και η σκεπή. Το κτίριο περιστοιχιζόταν από μεγάλη αυλή.

8.     Γιατί ο Ιωσήφ ήταν «τύπος Χριστού»;

Ο Ιωσήφ είναι “τύπος Χριστού” γιατί : α) τον μίσησαν τα αδέλφια του και θέλησαν να τον σκοτώσουν  (τον Ιησού τον μίσησαν οι δικοί Του και τον σταύρωσαν), β) τον πούλησαν δούλο και πήγε αιχμάλωτος στην Αίγυπτο ( ο Χριστός, όταν τον κυνήγησε ο Ηρώδης να τον σκοτώσει κατέφυγε στην Αίγυπτο με τον Ιωσήφ και τη μητέρα Του, έγινε πρόσφυγας όπως ο Ιωσήφ), γ) συγχώρεσε τα αδέλφια του και έσωσε τη ζωή σ΄ ολόκληρη τη γενιά του Ιακώβ (Ο Χριστός συγχώρεσε τους σταυρωτές του πάνω στο σταυρό και έσωσε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος από το κακό, τον θάνατο και τον διάβολο).
9.     Ποιοι ήταν οι Προφήτες και ποιο το έργο τους; (σύντομα σε δέκα το πολύ σειρές)

Στα χρόνια της κρίσης που ακολούθησαν τη διάσπαση του βασιλείου ο Θεός δεν εγκατέλειψε το λαό του και το σχέδιο της σωτηρίας του κόσμου. Γι’ αυτό καλούσε κάποιους ανθρώπους, τους χάριζε τη βαθιά γνώση του θελήματός του και τους όριζε μια μεγάλη αποστολή: να κάνουν γνωστό το θέ-λημά του στους ανθρώπους. Αυτοί ήταν οι προφήτες. Οι προφήτες, λοιπόν,

α) αποστέλλονταν να μεσολαβήσουν ανάμεσα στον αληθινό Θεό και τους ανθρώπους. Όμως ένα τέτοιο έργο δεν ήταν εύκολο! Γι’ αυτό και κάποιοι στην αρχή δίσταζαν. Τελικά, ωστόσο, όλοι εμπιστεύονταν απόλυτα το Θεό, ξεπερνούσαν τους φόβους τους και βροντοφώναζαν με τόλμη το θέλημά του. Πάντοτε άρχιζαν το κήρυγμά τους με τα λόγια: «Τάδε λέγει Κύριος..»» ή «Λόγος Κυρίου » 

β) Μοναχικές φωνές που αποκάλυπταν την κρίση της εποχής τους. Οι προφήτες, με τη φώτιση του Θεού, μπορούσαν να βλέπουν σε βάθος τα πράγματα και να συνειδητοποιούν τι πραγματικά συνέβαινε στην εποχή τους. Αντιλαμβάνονταν δηλαδή τα σημάδια του ηθικού ξεπεσμού και της διαφθο-ράς, ακόμη κι όταν όλες οι συνθήκες της εποχής φαίνονταν ιδανικές. Αναγνώριζαν τι δεν πήγαινε καλά και ποιοι κίνδυνοι παραμόνευαν τους Ισραηλίτες. Επιπλέον, συναισθάνονταν τις καταστροφικές συνέπειες που θα ακολουθούσαν για τη ζωή του κράτους και των ανθρώπων. Όλα αυτά τα αποκάλυπταν με τα κηρύγματά τους, χωρίς δισταγμούς και μισόλογα, προσπαθώντας έτσι να «ανοίξουν τα μάτια» των συμπατριωτών τους. Έλεγχαν και προειδοποιούσαν – συχνά με σκληρά λόγια – τους πάντες, χωρίς καμιά διάκριση: τους βασιλείς, τους ιερείς, το λαό. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνονται δυσάρεστοι και απειλητικοί. Γι’ αυτό το λόγο γνώρισαν πολλές δοκιμασίες: περιφρονήθηκαν, περιπαίχτηκαν, καταδιώχθηκαν. Κάποιοι μάλιστα θανατώθηκαν.

γ) Αγγελιαφόροι του Θεού που καλούσαν σε μετάνοια τους συγχρόνους τους . Με τα κηρύγματα τους οι προφήτες είχαν ως κύριο σκοπό να «ξυπνήσουν» τους Ισραηλίτες, ώστε να συναισθανθούν τα λάθη τους και να ξαναφτιάξουν τη σχέση τους με το Θεό. Γι’ αυτό τους καλούσαν να μετανοήσουν και ν’ αλλάξουν τρόπο ζωής. Για να τους καταλαβαίνουν καλύτερα οι σύγχρονοί τους προσπαθούσαν να είναι όσο γίνεται πιο παραστατικοί. Έτσι, άλλοτε χρησιμοποιούσαν στο λόγο τους αφηγήσεις, χρησμούς, ποιήματα και τραγούδια και άλλοτε έκαναν πράξεις με συμβολικό νόημα.

δ) Κήρυκες της σωτηρίας όλου του κόσμου. Οι προφήτες δεν αρκούνταν στο να ελέγχουν αυστηρά και να προειδοποιούν το λαό. Ταυτόχρονα, με κάθε λόγο τους υπενθύμιζαν ότι ο Θεός ως στοργικός πατέρας νοιάζεται για τους ανθρώπους, όσο κι αν αυτοί τον ξεχνούν. Γέμιζαν παρηγοριά τις ψυχές των Ισραηλιτών. Τους διαβεβαίωναν ότι ο Θεός συνεχίζει το σχέδιό του για τη σωτηρία του κόσμου. Έστρεφαν το βλέμμα των ανθρώπων και προς ένα μέλλον μακρινό. Άνοιγαν μπροστά τους ένα παράθυρο ελπίδας, μιλώντας για την εποχή του Μεσσία. Τότε που ο Θεός θα θεραπεύσει, θα παρηγορήσει και θα φωτίσει τα πάντα. Αυτό το μήνυμα της σωτηρίας μάλιστα το απηύθυναν όχι μόνο στους συμπατριώτες τους, αλλά και στις μεταγενέστερες γενιές και σ’ όλη την ανθρωπότητα.

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΟΛΛΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΔΙΝΕΤΑΙ.

                    ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΝΝΕΑ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΘΟΥΝ ΜΟΝΟ ΟΙ ΕΞΙ.

                                                                Καλή Επιτυχία!

                                  Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ                                      Η ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ