Η εικόνα του Θεανθρώπου Χριστού αναπόσπαστο κομμάτι στη ζωή μας.
Διαβάστε το κείμενο :
Ζωή μετά … τη γέννηση;;;
Ένα κείμενο αγνώστου συντάκτη, προερχόμενο από τη Γερμανία. Από την ιστοσελίδα
http://blogs.sch.gr/lambrosbouk/2012/03/04/
Στην κοιλιά της εγκύου δύο έμβρυα συνομιλούν. Το ένα είναι σκεπτικιστής, το άλλο γεμάτο εμπιστοσύνη και πίστη.
Tο γεμάτο αμφιβολίες έμβρυο ρωτάει: «Και πιστεύεις πραγματικά σε μια ζωή μετά τη γέννηση;»
Το έμβρυο που πιστεύει, απαντά: «Ασφαλώς, ναι. Για μένα είναι απόλυτα βέβαιο ότι υπάρχει ζωή μετά τη γέννησή μου. Η ζωή εδώ, είναι μόνο για να μας μεγαλώνει, ώστε να μπορούμε να προετοιμάζουμε τους εαυτούς μας για τη ζωή μετά τη γέννησή μας, έτσι ώστε να είμαστε αρκετά δυνατά για ό,τι μας περιμένει μετά.»
Ο μικρός σκεπτικιστής έχει εκνευριστεί: «Αυτό είναι αρκετά ανόητο. Δεν υπάρχει ζωή μετά τη γέννηση. Πώς θα έμοιαζε μια τέτοια ζωή, ούτως ή άλλως;»
Ο μικρός πιστός όμως, υποστηρίζει: «Δε γνωρίζω. Αλλά σίγουρα θα έχει πολύ περισσότερο φως από εδώ. Και ίσως να στεκόμαστε στα πόδια μας και να τρώμε με το στόμα μας!»
Το γεμάτο αμφιβολίες έμβρυο ξεσπάει: «Ένα μάτσο ανοησίες! Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως το περπάτημα. Και φαγητό με το στόμα είναι πραγματικά μια εντελώς γελοία ιδέα – έχουμε τον ομφάλιο λώρο, που μας τροφοδοτεί αρκετά καλά, ήδη! Αυτό από μόνο του μας δείχνει ότι η ζωή μετά τη γέννηση είναι αδύνατη: ο ομφάλιος λώρος είναι πολύ κοντός!»
Ο μικρός πιστός παραμένει ακλόνητος: «Είναι όντως δυνατή. Απλά μπορεί να είναι λίγο διαφορετική από ό,τι είμαστε εδώ.»
Ο μικρός σκεπτικιστής σιγά-σιγά χάνει την υπομονή του μπροστά σε τόση χαζομάρα: «Κανείς, και εννοώ ποτέ κανείς, δεν ήρθε πίσω μετά τη γέννηση! Ρίξε μια ματιά σε αυτό: η γέννηση είναι απλά το Τέλος της Ζωής. Τελεία και παύλα. Και κάτι ακόμα για σένα και τα τρελά όνειρά σου: Η ζωή είναι μία μεγάλη σκοτούρα μέσα στο σκοτάδι, αυτό είναι!»
Ο μικρός πιστός δεν το αφήνει έτσι: «Το παραδέχομαι ότι δεν γνωρίζω πώς ακριβώς είναι η ζωή μετά τη γέννηση. αλλά σε κάθε περίπτωση εμείς θα δούμε τελικά τη μητέρα μας και αυτή θα μας φροντίσει.»
Ο σκεπτικιστής γούρλωσε τα μάτια του: «Μητέρα! Πιστεύεις στη μητέρα; Είναι γελοίο! Με συγχωρείς, αλλά πού είναι αυτή; Θα ήθελα να σε ρωτήσω».
Ο μικρός πιστός κάνει μια χειρονομία με το χέρι: «Αυτή είναι εδώ! Παντού γύρω μας. Ζούμε μέσα σ” αυτήν, καθώς και μέσω αυτής. Χωρίς αυτήν εμείς δεν θα ήταν δυνατόν να υπάρχουμε!»
Ο μικρός σκεπτικιστής δεν είναι δυνατόν τώρα να συγκρατηθεί: «Αυτό φτάνει πραγματικά το αποκορύφωμα της ανοησίας. Και για κανένα λόγο δεν μπορώ να δω πουθενά τη μητέρα σου. Ούτε ένα κομμάτι της -είναι αρκετά προφανές- διότι απλά, δεν υπάρχει!»
Το μικρό που πιστεύει, κουνάει το κεφάλι του και κλείνει τα μάτια: «Μερικές φορές, όταν είμαστε πολύ ήσυχα, την ακούω να τραγουδά. Ή να χαϊδεύει τον κόσμο μας. Νιώθω και έχω την αίσθηση και πιστεύω σταθερά ότι η γέννηση είναι ένα μεγάλο νέο ξεκίνημα!»
Ας απαντήσουμε στα ερωτήματα :
- Ποια συναισθήματα μας γεννά αυτός ο διάλογος;
- Ποια ερωτήματα απασχολούν τα δύο έμβρυα ;
- Πώς λέγονται αυτού του είδους τα προβλήματα;
- Πώς ονομάζεται ο προβληματισμός πάνω στα ερωτήματα αυτά;
- Με τι κριτήριο απαντά κάθε έμβρυο στα ερωτήματα αυτά; Ποια σταθερή βάση έχει καθένα για να απαντήσει;
- Ποιες απαντήσεις διαλέγετε; Γιατί;
- Τα δυο έμβρυα μιλάνε για τη ζωή μετά τη γέννα. Ποιες ομοιότητες μπορούμε να βρούμε σχετικά με τον προβληματισμό μας για την ζωή μας στην εδώ ζωή και στην άλλη;
- Ποια σταθερή βάση μπορούμε εμείς να θέσουμε για να ικανοποιήσουμε την προσωπικότητά μας με τις απαντήσεις που θα δώσουμε για τα ερωτήματα αυτά;
Θα μάθουμε τις σελίδες του βιβλίου : 16-17 το πλαίσιο με τίτλο : το όραμα της Εκκλησίας.
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ : ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ, ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 
Γιώργος Αθ., Γ1 : Μου άρεσε η ιδέα να παρουσιάσει ο συγγραφέας στο κείμενο αυτό τις «συγκρούσεις» ανάμεσα στις διάφορες αντιλήψεις των διάφορων πιστών διαφορετικών θρησκευτικών αντιλήψεων μέσω αυτού του παραδείγματος με τα έμβρυα
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Νομική Κ., Γ1 : Το κείμενο μας παρουσιάζει δύο έμβρυα, το ένα με πολλαπλά ερωτήματα ενώ το άλλο σταθερό στις απόψεις του. Οι απορίες του ενός εμβρύου μας θυμίζουν φυσικές απορίες ενός εφήβου με μόνη διαφορά τον «κόσμο» στον οποίο ζουν (έμβρυο – κοιλιάς μάνας).
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μου θυμίζει τους μεγάλους ανθρώπους και εφήβους που είναι μπερδεμένοι μερικοί σε σκέψεις αλλά και κάποιους άλλους που είναι άπιστοι σχετικά με τη ζωή μετά το θάνατο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σαββίνα Κ., Γ1 : Τα συναισθήματά μου σ’ αυτό το διάλογο : Μου άρεσε γιατί μας μιλούσε εάν πιστεύω πραγματικά στη ζωή μου μετά το θάνατο με παράδειγμα τη ζωή μετά τη γέννηση
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τα δύο έμβρυα απασχολούνται με το ζήτημα αν υπάρχει ζωη μετά τη γέννησή μας, πράγμα που εμείς γνωρίζουμε με βεβαιότητα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Απόστολος Τσ., Γ2 : «Μου έφερε πολλές απορίες η συζήτηση αυτή. Το αν υπάρχει ζωή μετά τη γέννηση είναι πρόβλημα πίστης. Πιστεύω ότι πειράζεται ο άνθρωπος μ΄ αυτό το πρόβλημα και οδηγείται σε αμφιβολίες για την πίστη του σε ζωή μετά θάνατο».
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η συζήτηση αυτή μου δημιούργησε απορία για το ποια θα είναι η ζωή μου στη συνέχεια μετά το θάνατο. Ελπίδα και χαρά γιατί θα υπάρξουν άνθρωποι με μυαλό που θα μπορέσουν να οδηγήσουν όσους θέλουν με επιχειρήματα λογικά στο δρόμο του Θεού. Επίσης μου γεννά την περιέργεια για να συγκρίνω τη ζωή μετά τη γέννηση με τη ζωή μετά το θάνατο.
Τα έμβρυα αναρωτιούνται για τη ζωή μετά τη γέννηση, για το πώς θα μοιάζει, για το τί θα κάνουν σε αυτή, ποια θα είναι η μητέρα τους, δηλαδή έχουν υπαρξιακές απορίες και ερωτήματα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Άννα Στ., Γ2 : Το κείμενο μου γεννά απορία για το πώς θα είναι η δική μου ζωή μετά το θάνατο. Επιπλέον αυτό το κείμενο μάς γεννά ελπίδα για το μέλλον. Αυτό γιατί θα υπάρχουν άνθρωποι που θα μπορέσουν να οδηγήσουν τον κόσμο στο δρόμο του Θεού.
Τα δύο έμβρυα αναρωτιούνται για τη ζωή μετά τη γέννηση, για το πώς θα μοιάζει, για το τί θα κάνουν σ΄ αυτή, τί είναι μητέρα και τί ρόλο θα παίξει στην ανάπτυξή τους, δηλαδή έχουν υπαρξιακά ερωτήματα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Παναγιώτης Κ., Γ1 : «Διαβάζοντας τον διάλογο τα συναισθήματα που μου γεννιούνται είναι η ελπίδα για την ουράνια ζωή η οποία υπάρχει ακόμη και αν δεν υπάρχουν ενδείξεις, όπως ακριβώς και η ζωή μέσα στη μητέρα.
Τα ερωτήματα αν υπάρχει ζωή μετά τη γέννηση αλλά και τις δυνατότητες οι οποίες υπάρχουν στη ζωή μετά τη γέννηση, η οποία θα είναι εντελώς διαφορετική από την εμβρυϊκή ζωή, απασχολούν τα δύο έμβρυα, δηλαδή, έχουν υπαρξιακά ερωτήματα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δημήτρης Κ., Γ1 : «Δεν μου δημιούργησε κανένα συναίσθημα, όσον αφορά τις θρησκευτικές μου αναζητήσεις. Πιστεύω ότι είναι μία πολύ λανθασμένη προσωμοίωση μιας κατάστασης, εφόσον προσπαθεί να προσομοιώσει κάτι κοινά αποδεκτό και γνωστό, με κάτι υπερφυσικό και αμφισβητούμενο, όπως η ύπαρξη του Θεού. Η κυοφορία και η ανθρώπινη γέννηση είναι μια κοινώς αποδεκτή κατάσταση, χωρίς κανένα αντεπιχείρημα ή αμφισβήτηση γύρω από αυτό. Αντίθετα η πίστη είναι προσωπική υπόθεση, αμφισβητήσιμη και δεν έχει καμμία λογική εξήγηση, ιδιαίτερα γύρω από την προσωποποίηση των ανωτέρων δυνάμεων. Παίρνω την εντύπωση ότι αυτό το κείμενο αποτελεί μια σχεδόν απεγνωσμένη προσπάθεια του συγγραφέα να μεταπείσει τους σκεπτικιστές, αρκετά αποτυχημένη όμως.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Άννα Στ., Γ2 : «Τα ερωτήματα που απασχολούν τα δύο έμβρυα είναι πρώτα πρώτα αν υπάρχει ζωή μετά τη γέννηση και πώς μοιάζει η ζωή αυτή. Τέλος, τους απασχολεί η έννοια της μητέρας και πού βρίσκεται. Αυτού του είδους τα προβλήματα λέγονται υπαρξιακά.
Ο προβληματισμός πάνω στα ερωτήματα αυτά ονομάζεται υπαρξιακή αναζήτηση, και, όπως το λέμε θεολογικά, «ηθικός προβληματισμός».
Το γεμάτο αμφιβολίες έμβρυο απαντά στα ερωτήματα αυτά με βάση τα βιώματά του μέσα στην κοιλιά κι αυτά που βλέπει γύρω του, ενώ το άλλο έμβρυο έχει σαν βάση την ακλόνητη πίστη του και τον οραματισμό του που το οδηγούν στη βεβαιότητα ότι υπάρχει ζωή μετά τη γέννηση.
Διαλέγω τις απαντήσεις του εμβρύου που πιστεύει. Αυτό, γιατί αυτές είναι γεμάτες ελπίδα και προσμονή. Είναι ωραίο κανείς να ελπίζει και να πιστεύει ότι η ζωή δεν θα τελειώσει και ότι κάθε σταθμός είναι ένα νέο ξεκίνημα. Αυτή η ελπίδα στηρίζει τον καθένα μας και του δίνει δύναμη.
Η ζωή πριν τη γέννα και η ζωή μετά τη γέννα μπορεί να παραλληλιστεί με την εδώ ζωή μας και τη μεταθανάτια. Ο σταθμός στην πρώτη περίπτωση είναι η γέννηση, ενώ ο σταθμός στη δεύτερη είναι ο θάνατος. Όπως το ένα έμβρυο αμφιβάλλει για την ύπαρξη ζωής μετά τη γέννηση, ενώ το άλλο πιστεύει ακλόνητα σ΄ αυτήν, έτσι και μερικοί άνθρωποι αμφιβάλλουν σοβαρά για το αν υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο, ενώ κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι υπάρχει και ότι θα είναι γεμάτη φως. Όπως το έμβρυο που πιστεύει αντλεί τη βεβαιότητά του από την μητέρα του έτσι κι οι πιστοί αντλούν τη βεβαιότητά τους από το Χριστό και πιστεύουν ακράδαντα ότι ο θάνατος είναι ένα νέο μεγάλο ξεκίνημα.
Η σταθερή βάση που θέτουμε είναι ο Χριστός και το Ευαγγέλιο. Μέσα από τη διδασκαλία του Χριστού θα αντλήσουμε τις απαντήσεις για τα ερωτήματα αυτά, οι οποίες θα ικανοποιούν την προσωπικότητά μας και ταυτόχρονα θα μας δείξουν τη βεβαιότητα ότι ο θάνατος δεν είναι η λήξη της ζωής, αλλά η αρχή για το ξεκίνημα μιας καινούριας ζωής. Η σχέση με το Θεό είναι η πραγματική ζωή, γιατί είναι άνοιγμα προς τον άλλον, αγάπη, και ξεπέρασμα του εγωκεντρισμού. Αυτή η ζωή είναι χωρίς λήξη, γιατί στα έσχατα θα καταργηθεί το κακό σε κάθε του μορφή.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο