Διαγωνίσματα

ΤΟ ΚΩΝΕΙΟ – ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΘΑΡΡΥΝΘΟΥΜΕ!

ΠΡΟΣΩΠΑ : ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ (2)

• ΠΑΙΔΙ : (Απευθύνεται στο κοινό) Έχω τέτοια αγωνία που με έπιασε το στομάχι μου. Λες να μη γράψω; Η καρδιά μου έχει πεντακόσιους σφυγμούς το δευτερόλεπτο του δευτερολέπτου. Λες να μη γράψω; Έχω διαβάσει. Άρα θα γράψω. Τα μάτια μου είναι κατακόκκινα από την αγρύπνια. Δεν κορόϊδευα όταν καθόμουν στην καρέκλα και διάβαζα. Άρα θα γράψω! Αλλά να που έρριξα μια τελευταία ματιά στο βιβλίο που κρατώ και τότε ανακάλυψα με φρίκη πως τίποτε δεν θυμάμαι! Πάω να τρελλαθώ! Άδειασε το κεφάλι μου, είναι σαν να τα βλέπω πρώτη φορά τα κεφάλαια. Θα γράψω ή δεν θα γράψω;
• ΜΑΝΑ : (Μπαίνει με ένα δίσκο στο χέρι) Σου έφερα κάτι να τσιμπήσεις.
• ΠΑΙΔΙ : (Επιθετικά) Κώνειο έχουμε;
• ΜΑΝΑ : Δεν έχουμε από αυτό παιδί μου! Έχουμε σαλάμι, … φέτα… , θέλεις;
• ΠΑΙΔΙ : Κώνειο έχουμε, λέω;
• ΜΑΝΑ : Όχι! Δεν  ήξερα πως σ΄ αρέσει. Ο δικός μας μπακάλης δεν έχει. Αν είναι και θέλεις τόσο πολύ, να πεταχτώ μέχρι το σούπερ μάρκετ να σου αγοράσω.
• ΠΑΙΔΙ : Δεν θα βρεις στο σούπερ μάρκετ!
• ΜΑΝΑ : Ε σαν κατέβη ο πατέρας σου στην Αθήνα να του πούμε να σου πάρει. Φάε τώρα λίγο φρούτο.
• ΠΑΙΔΙ : (γελώντας) Ξέρεις τί είναι το κώνειο;
• ΜΑΝΑ : Όχι μα θα το γράψω να μην το ξεχάσω πώς το λένε, να το ζητήσει ο πατέρας στην Αθήνα.
• ΠΑΙΔΙ : Είναι φαρμάκι (απότομα).
• ΜΑΝΑ : (τρομαγμένα μονολογεί) Ας κάτσω λίγο να συνέλθω. (Δυνατά)  Τρελλάθηκες παιδί μου;
• ΠΑΙΔΙ : (Δυνατά) Ναι, τρελλάθηκα εντελώς. Διάβασα… Διάβασα… Διάβασα… Διάβασα για δε διάβασα; σε ρωτώ.
• ΜΑΝΑ : (Σταθερά και βέβαια) Διάβασες.
• ΠΑΙΔΙ : Ε, σε πληροφορώ πως δεν θυμάμαι τίποτε. ΤΙΠΟΤΕ! Κατάλαβες;
• ΜΑΝΑ : Και το … κον… πώς το είπες, έχε ι την ιδιότητα να διπλασιάζει τη μνήμη;
• ΠΑΙΔΙ : Όχι, αλλά έχει την ιδιότητα να σε πηγαίνει σε άλλους κόσμους όπου… απέδρα πάσα λύπη και στεναγμός, εις τόπον χλοερόν, όπου δεν υπάρχουν διαγωνισμοί!
• ΜΑΝΑ : (Σταυροκοπιέται) Κύριε ελέησον! (Σκληρά) Αυτό το … πώς το είπες, σου χρειάζεται παιδί μου. Θα χαλάσω τον κόσμο να στο βρω, να στο φέρω.
• ΠΑΙΔΙ : (Ξαφνιασμένα και δυνατά) Θα με φαρμακώσεις;
• ΜΑΝΑ : (Έκπληκτη) Εγώ; Όχι εγώ. Εσύ φαρμακώνεις τον εαυτό σου.
• ΠΑΙΔΙ : Μάνα μπερδευτήκαμε.
• ΜΑΝΑ : Εσύ μπερδεύτηκες! Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους ας αρχίσουμε την ιστορία από την αρχή. Ακόμα τώρα βγαίνεις από το αυγό σου και έχεις τα βάσανά σου. Έτσι;
• ΠΑΙΔΙ : Δεν ξέρω αν βγαίνω από το αυγό, αλλά τα βάσανά μου τα έχω και μάλιστα είναι και μεγάλα. Δεν είναι βάσανο οι διαγωνισμοί;
• ΜΑΝΑ : Είναι βάσανο αλλά όχι πια κι από τα πιο μεγάλα. Λοιπόν στο πρώτο βάσανο, στην πρώτη θολούρα ζητάμε…
• ΠΑΙΔΙ :  Κώνειο.
• ΜΑΝΑ : Ε, λοιπόν εσύ θέλεις…
• ΠΑΙΔΙ :  Γιατρό!
• ΜΑΝΑ : Όχι! Ένα χέρι ξύλο θέλεις. Δεν μου λες, παιδί μου, έχεις προσέξει ποτέ τί ποτήρια φαρμάκι μας δίνει κάθε μέρα η ζωή εμένα και του πατέρα σου; Την αρρώστεια του τη θυμάσαι; Κοντέψαμε να τον χάσουμε. Τη δουλειά που δεν είχε και είπαμε το ψωμί ψωμάκι; Τα λεφτά που μας έφαγε ο εργολάβος και έτσι ποτέ δεν φτιάξαμε την καμαρούλα στη θάλασσα να πηγαίνουμε κι εμείς να κάνουμε κανένα μπάνιο που θα πιαστώ αν δεν κάνω όπως μου παράγγειλε ο γιατρός; Τα θυμάσαι αυτά; σε ρωτάω.
• ΠΑΙΔΙ : Τα θυμάμαι.
• ΜΑΝΑ : Αμ, παιδάκι μου, κατά το δικό σου το μυαλό, εμείς δεν έπρεπε να κάνουμε τίποτε άλλο  παρά να πηγαινοερχόμαστε στο φαρμακείο και να παίρνουμε δηλητήριο. Κι όχι μόνο εμείς μα όλη η ανθρωπότητα. Να μπούνε και ειδικά τρόλλεϋ. Πώς λέει “Πατήσια-Αμπελόκηποι”, να λέει “Κορυδαλλός-Μαρινόπουλος” ή “Κοκκινιά – Μπακάκος”. Και η μισή ανθρωπότητα να φαρμακωθεί και η άλλη μισή θα ήταν μέσα σ΄ αυτά τα τρόλλεϋ για να φαρμακωθεί!
• ΠΑΙΔΙ : (Γελώντας) Πολύ αστεία τα λες!
• ΜΑΝΑ : (Σοβαρά)  Κόρη μου, θα σου ευχηθώ μέλι και γάλα στη στράτα σου. Μάθε όμως πώς αγκάθια είναι γεμάτος ο δρόμος μας. Κι αλλοίμονο σ΄ αυτόν που ξεχνάει αυτήν την αλήθεια. Μπορεί να μην πιει κώνειο, θα πιεί όμως ναρκωτικά, για να ξεχάσει τ΄αγκάθια και τα βάσανα. Μάθε να παλεύεις και, δώσε κοπέλα μου στο Θεό το πάλαιμά σου. Έγνοια να έχεις, άγχος να μην έχεις. Εκείνος ας την ευλογήσει την έννοιά σου. Άντε τώρα φεύγω και σκέψου τί σου είπα.
• ΠΑΙΔΙ : (Ήρεμα και σκεφτικά ανοίγει το βιβλίο). Ας κάνουμε λοιπόν σωστά μιαν επανάληψη. Και ο Θεός θα βοηθήσει. Η μάνα το είπε και την πιστεύω!