Ομαδοσυνεργατική Διδασκαλία – Ομάδα 3 – Γ1

3. Σαββίνα Ερ. – Αντωνία Κ., Θεόφιλος Β. – Κωνσταντίνος Β., Μαρία Ανδ.

     Θέμα Εργασίας : α) Πληροφορίες για την ορθόδοξη Ιεραποστολή στην Αλάσκα, στην Ιρλανδία, στους Σλάβους.

β) Πόσο επικίνδυνο είναι να γίνει κάποιος Ιεραπόστολος; Ποια δύναμη υποκινεί τους ιεραποστόλους στην αποστολή τους; Πάρτε παραδείγματα από τη ζωή και τη δράση του αποστόλου Παύλου.

α1) Η Αλάσκα είναι μία χώρα βόρεια του Καναδά και χωρίζεται από την Ασία μέσω του Βερίγγειου πορθμού. Την πρώτη γνωριμία με τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό έκαναν οι κάτοικοι της περιοχής μέσω των Ρώσων εμπόρων και το 1774 μέσω του Γρηγορίου Σελέχωφ και του Ιβάν Κγολίκωφ άρχισαν να γίνωνται οι πρώτες βαφτίσεις και χτίστηκε ο πρώτος ναός και το πρώτο σχολείο, καθώς και η πρώτη ιεραποστολή που συντηρούσαν οι ίδιοι. Το 1794 η ιεραποστολή αποτελείτο από 4 ιερομονάχους, 2 ιεροδιακόνους και δύο μοναχούς της μονής Βαλαάμ. Το 1796 η Αλάσκα ανακηρύχτηκε υποεπισκοπή του Ιρκούτσκ της Σιβηρίας. Από τον Μακάριο, έναν από τους πρώτους ιεραποστόλους βαπτίστηκαν 2,500 ιθαγενείς και έγιναν 536 γάμοι.

Μια αγία και θαυματουργή μαία:Η πρεσβυτέρα Όλγα Michael της Αλάσκας

 

Η πρεσβυτέρα Olga Michael,ήταν σύζυγος του πρωθιερέως Νikolai.Ο.Michael από το χωριό Kwethluk κοντά στον ποταμό Kuskokwim της Αλάσκας.’Οπως γράφει στο βιβλίο του»Ορθόδοξη Αλάσκα» ο ιερέας Michael Oleksa:«δεν είχε ένα φυσικό παρουσιαστικό επιβλητικό».Γέννησε 8 παιδιά,πολλά από τα οποία χωρίς τη βοήθεια μιας μαμής.Όσο ο ιερέας-σύζυγός της βρισκόνταν στις ενορίες του,η πρεσβυτέρα Όλγα φρόντιζε την οικογένειά της και βοηθούσε και τους άλλους. Σε κάποιες στιγμές θύμιζε την ιστορία της Ταβιθά(Πράξεις των Αποστόλων)αφού:»δεν έραβε μόνο τα άμφια του π.Νικολάου και γούνες μπότες,γάντια,για τα παιδιά,αλλά δεν υπήρχε φίλος ή γείτονας που να μην έχει κάτι φτιαγμένο,ειδικά για εκείνους,από τα χέρια της.

  Ενορίες οι οποίες βρισκόνταν εκατοντάδες μίλια μακρυά δεχόνταν από εκείνην ως δώρο,τα mukluk(παραδοσιακά παπούτσια)για να τα πουλήσουν,ή δωρεές για νεόκτιστους ναούς.Δεν υπήρχε ιερέας που να μην έχει γάντια ή μάλλινες κάλτσες φτιαγμένες από τα χέρια της.Εκτός από τις άλλες ασχολίες της(όπως το να φτιάχνει τα πρόσφορα)είχε αποστηθήσει πολλούς ύμνους των μεγάλων εορτών στα Yup’ik,την μητρική της γλώσσα.

  Επέζησε κατά θαυμαστό τρόπο όταν αρρώστησε από καρκίνο και όλα φαινόνταν χαμένα (τελικά πέθανε αργότερα όταν ξανααρρώστησε) και ετοιμάστηκε με πολύ θάρρος και πίστη για την κοίμηση της στις 8 Νοεμβρίου 1979.

Φαινόνταν ότι το χιόνι και ο παγωμένος ποταμός (συνηθισμένο καιρικό φαινόμενο για την περιοχή) θα εμπόδιζαν τον κόσμο να συμμετάσχει στην κηδεία της. Κατά περίεργο όμως για την εποχή τρόπο, άρχισε να φυσάει ένας νότιος άνεμος ο οποίος άρχισε να λιώνει το χιόνι και τον πάγο και έτσι πολλοί άνθρωποι από τα γύρω χωριά άρχισαν να καταφτάνουν στο Kwethluk. Εκατοντάδες πιστοί γέμισαν τον ναό αυτήν την υπέροχη (σαν ανοιξιάτικη) ημέρα. Βγαίνοντας από τον ναό,η λιτανεία συνοδεύτηκε από ένα σμήνος πουλιών,αν και αυτήν την περίοδο του χρόνου τα πουλιά είχαν μεταναστεύσει νότια. Τα πουλιά πέταξαν κυκλικά πάνω από το φέρετρο της μεχρι που την έβαλαν μέσα στον τάφο.Το έδαφος-παγωμένο κατά κανόνα αυτήν την εποχή-σκαβόνταν εύκολα, λόγω του λιώσιμου του πάγου.Το βράδυ, αφού τελείωσε το τραπέζι της συγχώρησης, ο άνεμος άρχισε πάλι να φυσάει, το ποτάμι πάγωσε, ο χειμώνας ξαναγύρισε. Ήταν σαν να άνοιξε η ίδια η γη για να δεχτεί αυτήν την γυναίκα. Η φύση συμμετείχε και αυτή στην δοξολογία του Θεού από τον πιστό λαό του.

Ωστόσο όχι μόνο η ιστορία της  αλλαξε την ζωή κάποιων ανθρώπων,αλλά και οι θαυμαστές παρουσίες της.

 Μια γυναίκα η οποία κατάγεται από το Kwethluk, αλλά τώρα κατοικεί στην Αριζόνα είδε στον ύπνο της την πρεσβυτέρα Όλγα, η οποία την καθυσύχαζε λεγοντάς της ότι η μητέρα της είναι καλά επειδή θα ακολουθήσει την πρεσβυτέρα Όλγα σε έναν τόπο φωτεινό και χαρούμενο. Η γυναίκα δεν γνώριζε ότι η μητέρα της ήταν άρρωστη και την είχαν μεταφέρει στο Anchorage και ότι μετά από λίγο θα πέθαινε. Την επόμενη ημέρα έλαβε τα νέα για την άσχημη κατάσταση στην οποία βρισκόνταν η μητέρα της. Πήγε όσο πιο γρήγορα μπορούσε από την Αριζόνα στην Αλάσκα,επαναλαμβάνοντας της τα λόγια της πρεσβυτέρας Όλγας σχετικά με το τι θα ακολουθήσει μετά το θάνατό της. Η γυναίκα πέθανε ειρηνικά χωρίς η κόρη της να λυπηθεί και να αντιδράσει υπερβολικά λόγω των όσων της είχε πει η πρεσβυτέρα.

  Μια άλλη γυναίκα, μόλις είδε την φωτογραφία της αισθάνθηκε μια ψηλαφητή παρουσία,γεμάτη στοργή και αγάπη.

 Η πιο λεπτομερής μαρτυρία όμως έρχεται από μία γυναίκα ορθόδοξη η οποία για πολλά χρόνια υπέφερε εξαιτίας κάποιας σεξουαλικής κακοποίησης που είχε υποστεί.στα παιδικά της χρόνια.

«Μια ημέρα ήμουν απορροφημένη στην προσευχή μου όταν ξαφνικά θυμήθηκα κάτι τρομακτικό για εμένα. Άρχισα να προσεύχομαι στην Παναγία να με βοηθήσει και να με ελεήσει. Σταδιακά άρχισα να νομίζω ότι βρίσκομαι σ’ένα δάσος και φοβόμουν λίγο. Σύντομα αισθάνθηκα μέσα από το δάσος μια λεπτ’η αύρακαι έπειτα ένα άρωμα φρεσκοσκαμμένου κήπου. Είδα την Παναγία έτσι όπως ήταν ντυμένη στην εικόνα αλλά πιο ψηλαφητή και πιο φωτεινή να έρχεται προς εμένα. Όσο πλησίαζε πρόσεξα ότι κάποιος περπατούσε πίσω της. Έκανε στην άκρη και έδειξε προς μία κοντή γυναίκα το πρόσωπο της οποίας εξέπεμπε σοφία.

Ποιά είναι αυτή;ρώτησα : Η Παναγία απάντησε.

H Αγία Όλγα μου είπε να την ακολουθήσω. Ακολουθήσαμε έναν δρόμο μακρύ μέχρι που τα δέντρα τελείωσαν. Φτάσαμε σ’έναν λοφίσκο όπου σε μια μεριά υπήρχε μία

πόρτα. Μου έκανε σημάδι να καθήσω κάτω,ενώ εκείνη άνοιξε την πόρτα εκείνη και μπήκε μέσα. Μετά από λίγο βγήκε κάπνος από την κορυφή του λόφου. Η Αγ.Όλγα βγήκε κρατώντας τσάι από βότανα. Καθήσαμε και οι δύο κάτω και αρχισαμε να πίνουμε το τσάι,ενώ ο ήλιος ζέσταινε το πρόσωπό μας. Άρχισα να αισθάνομαι πόνο στην κοιλιά και πήγα μέσα για να ξαπλώσω. Η πόρτα ήταν τόσο χαμηλή όπου έπρεπε να σκύψω,σαν για να προσευχηθώ.Στο εσωτερικό μέρος του λόφου ήταν ζεστά και πολύ ήσυχα. Από το άνοιγμα στην κορυφή του λόφου μέσα από ένα δοχείο έβγαινε ένα φως απαλό,ιλαρό. Όλα γύρω μου ήταν πολύ τρυφερά,κυρίως η Αγία Όλγα. Εκείνο το σπίτι μύριζε ρίγανη ανακατεμένη με πεύκο και τριαντάφυλλο. Η Μητερούλα Όλγα με βοήθησε να ανασηκωθώ σ’ένα είδος κρεβατιού, όπου έμοιαζε με ένα ξύλινο κουτί γεμάτο με βρύα και βότανα. Ήμουν εξαντλημένη και ξάπλωσα. Η Αγία Όλγα γύρισε προς τη λάμπα και ζέστανε κάτι το οποίο μου το άπλωσε στην κοιλιά. Έδειχνα σαν να είμαι έγκυος πέντε μηνών (δεν ήμουν έγκυος τότε). Άρχισαν οι ωδίνες του τοκετού. Ήμουν λίγο φοβισμένη. Η Αγία Όλγα με έπιασε απαλά από το χέρι,κάθισε δίπλα μου και προσποιούνταν ότι συμμετέχει και αυτή στον τοκετό, δείχνοντας μου τι να κάνω και πως να αναπνέω. Δεν έλεγε τίποτα. Με βοήθησε να βγάλω κάτι και το τοποθέτησε πάνω στο ξύλινο κουτί με τα βρύα. Ήμουν πολύ κουρασμένη και άρχισα να κλαίω από ανακούφιση.

Μέχρι τη στιγμή εκείνη δε μίλησε καθόλου, αλλά τα μάτια της εξέφραζαν πολύ τρυφερότητα και κατανόηση. Σηκωθήκαμε και ήπιαμε λίγο τσάι. Την ώρα που πίναμε η Αγία Όλγα άρχισε να γίνεται ένα με το φως του δωματίου. Το πρόσωπο της ήταν σαν ηλιακός δίσκος ή ο ήλιος έβγαινε κάτω από το δέρμα της. Ήμουν τόσο εκπληκτη που δεν έδωσα σημασία σε άλλες λεπτομέρειες. Το βλέμμα της έμοιαζε με της μητέρας που καλωσορίζει το νεογέννητο μωρό της. Φαινόνταν σαν να στάζει με τα μάτια της τρυφερότητα μέσα μου. Δεν τρόμαξα παρότι την περίοδο εκείνη δεν γνώριζα για το θείο φως που εκπέμπουν οι ανθρώποι χάρη στην αγάπη τους προς τον Θεό. (το κατάλαβα αργότερα όταν διάβασα τον βίο του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ)

Τωρα πια γνωρίζω ότι τις στιγμές εκείνες θεραπευόνταν μέσα μου κάποιες παλιές πληγές. Μου ξαναέδωσε τη ζωή που μου είχαν κλέψει,μια ζωή που τώρα ήταν προσδιορισμένη από την αγάπη και την ομορφιά του Θεού. Μετά από λίγο διάστημα αισθάνθηκα να γεμίζει η ψυχή μου με ένα αίσθημα ειρήνης,σαν να ήταν η ψυχή μου ένα εγκαταλελειμένο μωρό που έκλαιγε και είχε επιτέλους βρει μια παρηγοριά.. Ακόμη και τώρα που γράφω για αυτό το αίσθημα ειρήνης και το ζήλο για ζωή που με είχε καταλάβει,κλαίω από χαρά και ευλάβεια. Μόνο μετά από αυτό άρχισε να μιλάει η οσία μητέρα Όλγα. Άρχισε να μου μιλάει για το Θεό και για τους ανθρώπους που διαλέγουν τον κακό δρόμο. Μου είπε ότι οι άνθρωποι που με πλήγωσαν βιάζοντάς με,νόμιζαν ότι θα φέρω πάνω μου όλην την κακία τους. Τότε μου είπε αποφασιστικά.:«Αυτό είναι ψέμματα. Μόνο ο Θεός μπορεί να απομακρύνει το κακό. Το μόνο πράγμα που μπορούσαν να βάλουν μέσα σου ήταν ο σπόρος της ζωής, ο οποίος είναι η δημιουργία του Θεού και δε μπορεί να μολύνει κανέναν.

Αυτό που είχα μαζέψει εγώ μέσα μου ήταν ο φόβος, ο πόνος, η ντροπή που αισθανόμουν. Περάσαμε λοιπόν μαζί τον τοκετό και τα έβγαλα όλα αυτά από μέσα μου! Έκαψε λίγο χορταράκι πάνω στην φλόγα και ο καπνός κατευθύνθηκε προς τον Θεό, ο οποίος είναι ο δικαστής αλλά και αυτός που συγχωρεί. Από αυτό το «λιβάνι»κατάλαβα ότι δεν ήταν δουλειά δική μου να φέρω πάνω μου τις αμαρτίες αυτών των ανθρώπων, αλλά του Θεού. Τι πλούτος,να »γεύεσαι τη σωτηρία του Θεού.

Στο τέλος βγήκαμε μαζί έξω. Υπήρχαν τόσα πολλά τα αστέρια που απλωνόνταν στο άπειρο. Ο ουρανός έλαμπε και κύματα φωτός κινούνταν (είχα δει πολλές φωτογραφίες με το πολικό φως,αλλά δεν ήξερα ότι κινείται.). Ή η πρεσβυτέρα Όλγα μου το είπε ή και οι δυο το αισθανθήκαμε, δεν θυμάμαι, ότι αυτό το φως είναι η υπόσχεση ότι ο Θεός μπορεί  μέσα από τη βαθειά δυστυχία να φτιάξει κάτι το εξαιρετικά όμορφο. Για μένα ήταν η απόδειξη ότι είχα θεραπευτεί,επειδή τη θέση της δυστυχίας που αισθανόμουν μέσα μου και την οποία είχα κρύψει πίσω από τη ντροπή και τον πόνο.την είχε πάρει η ευτυχία και η ομορφιά».

Τι θα καταλάβουμε από αυτήν την διήγηση; Το λιγότερο ότι η αγία πρεσβυτέρα Όλγα κατέχει μια πολύ σημαντική θέση στην ζωή πολλών ομοεθνών της γυναικών. Ταυτόχρονα, όμως, μαζί με τη συνείδηση ότι «θαυμαστός ο Θεός εν τοίς αγίοις Αυτού» η ευλάβεια προς αυτήν απλώνεται και πέρα από τα σύνορα. Η πρεσβυτέρα Όλγα ήταν μαία γι’αυτό και να γνωρίζει από πρώτο χέρι τις συνέπειες της παιδικής κακοποίησης. Ακριβώς στον ρόλο της προστάτιδας αυτών που έχουν κακοποιηθεί, κυρίως σεξουαλικά. ο Θεός δια μέσου της πρεσβυτέρας Όλγας να θέλει να μετατρέψει την κατάρα σε ευλογία.

Πηγή http://www.dneoca.org/ μετάφραση proskynitis.blogspot.com

α2) Στην Ιρλανδία η Ορθοδοξία μεταδόθηκε στις αρχές του 5ου μ.Χ. αιώνα και παρέμεινε για πολλούς αιώνες. Ιρλανδοί μοναχοί εκχριστιάνισαν Άγγλους ειδωλολάτρες τον 6ο αιώνα, και έτσι η Ορθοδοξια έμεινε γνήσια μέχρι το 1.171μ.Χ., όπου οι εισβολείς Αγγλονορμανδοί επέβαλαν με βία τον παπισμό.

 

 

 

 

 

 

α3) Η πιο γνωστή όμως ιεραποστολή στην ιστορία είναι αυτή του εκχριστιανισμού των Σλάβων από τον Κύριλλο και τον Μεθόδιο. Δύο αδέλφια από τη Θεσσαλονίκη με πολλή μόρφωση και καλλιέργεια (μιλούσαν εκτός από τα Ελληνικά και Εβραϊκά, σλάβικα, συριακά και αραβικά), πήραν την εντολή από τον Πατριάρχη Φώτιο, το 863μ.Χ. να μεταβούν στις Σλαβικές χώρες για να μεταδώσουν τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό. Τα δύο αδέλφια κατασκεύασαν ένα νέο αλφάβητο βασισμένο στα Ελληνικά που ονομάστηκε αρχικά Γλαγολιτικό, που σε αυτό στηρίζεται η Κυριλλική γραφή που υπάρχει σήμερα. Ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος μετέφρασαν έτσι την Αγία Γραφή και πολλά λειτουργικά και θεολογικά βιβλία και την λειτουργική υμνολογία. Ο Κύριλλος πέθανε στη Ρώμη το 869 μ.Χ. όπου είχε μεταβεί για να υπερασπιστεί απέναντι στον Πάπα Ανδριανό τον Β’, την μετάφραση των λειτουργικών βιβλίων σε μία γλώσσα που δεν ήταν ούτε Ελληνική, ούτε Εβραϊκή, ούτε Λατινική, γιατί τότε η λειτουργία επιτρεπόταν μόνο σε αυτές τις τρεις γλώσσες. Ο άλλος αδελφός, ο Μεθόδιος, πέθανε το 885 μ.Χ. σαν επίσκοπος Μοραβίας. Η σημασία της ιεραποστολής του Κύριλλου και του Μεθόδιου είναι πολύ μεγάλη, γιατί εκτός από τον Χριστιανισμό, οι Σλαβικοί λαοι, πήραν και πολλά στοιχεία από τον πολιτισμό του Βυζαντίου, στα οποία μένουν προσηλωμένοι ακόμα και σήμερα. Γι αυτόν τον λόγο οι δύο αδελφοί ανακηρύχθηκαν άγιοι από την εκκλησία μας και γιορτάζονται στις 11 Μαΐου. Η προσφορά λοιπόν των ιεραποστόλων στον χριστιανισμό είναι μεγάλη διότι ακολουθώντας την εντολή του Χριστού να πορευθούν και να διδάξουν όλα τα έθνη, να μεταφέρουν το θείο λόγο σε ανθρώπους που δεν τον είχαν γνωρίσει ακόμα και έτσι να τους δώσουν την ευκαιρία να ακολουθήσουν το δρόμο της σωτηρίας που μας έδειξε ο Κύριος. Εκτός από αυτό, παράλληλα έγινε και μεταφορά πολιτισμικών στοιχείων από τις ορθόδοξες χώρες στις χώρες που δέχονται τις ιεραποστολές.

Όλα αυτά σχετίζονται με τον απόστολο Παύλο και τη δράση του, τον πρώτο ιεραπόστολο που ξεκινάει από την πατρίδα του, για να μεταδώσει τον λόγο του Χριστού στα έθνη, αδιαφορώντας για τους κινδύνους και τις δυσκολίες. Καθήκον λοιπόν όλων μας είναι να βοηθήσουμε την προσπάθεια των ιεραποστόλων γιατί έτσι είναι σαν να συμμετέχουμε με έναν άλλο τρόπο στο πλευρό των ανθρώπων που έβαλαν σαν σκοπό της ζωής τους την μετάδοση του θείου λόγου ακολουθώντας το παράδειγμα του αποστόλου Παύλου, του Κυρίλλου και του Μεθοδίου κα όλων των άλλων ιεραποστόλων στις διάφορες εποχές.

β) Σίγουρα το να είναι κανείς ιεραπόστολος είναι κάτι το αρκετά επικίνδυνο. Είναι πολλοί οι λόγοι. Πρώτον, οι ιεραπόστολοι ιδίως τις αρχαιότερες εποχές πήγαιναν να διδάξουν το λόγο του Θεού σε μακρινές και άγνωστες χώρες και λαούς και εκτίθονταν σε μεγάλους κινδύνους κυρίως για την ίδια τη ζωή τους. Είναι αρκετοί οι ιεραπόστολοι που στις αρχαίες εποχές έχασαν τη ζωή τους από βαρβαρικούς λαούς που είχαν πάει να μεταδώσουν το λόγο του Θεού.

Σήμερα βέβαια η ζωή των ιεραπόστολων δεν κινδυνεύει, όμως είναι πολλοί οι άλλοι κίνδυνοι και τα εμπόδια, κυρίως στην Αφρική, όπου υπάρχουν πολλές αρρώστειες που οι άνθρωποι στην Ευρώπη δεν είναι συνηθισμένοι καθώς εκτίθενται σε πολλές ταλαιπωρίες, αφού πολλές φορές το κλίμα της χώρας που γίνεται η ιεραποστολή είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που προέρχονται οι ιεραπόστολοι με αποτέλεσμα πολλές  φορές η υγεία τους να υφίσταται ανεπανόρθωτη ζημιά.

Σε αυτές τις δυσκολίες θα πρέπει να προσθέσουμε την εχθρότητα που αντιμετωπίζουν από την τοπική θρησκεία της χώρας, που γίνεται η ιεραποστολή, αλλά και την αντιπαλότητα από τις ιεραποστολές άλλων θρησκευτικών δογμάτων. Παρ΄ όλους, όμως, τους κινδύνους και τις δυσκολίες, πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο και τον κίνδυνο να συμμετέχει κάποιος σε μία ιεραποστολή, διότι η χαρά της συμμετοχής στην εξάπλωση του λόγου του Θεού σε ανθρώπους που δεν τον έχουν ακόμα ασπαστεί αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα συναισθήματα που μπορεί να νιώσει ένας χριστιανός.