Μια φορά κι έναν καιρό, όταν οι Τούρκοι κρατούσαν τα Δωδεκάνησα, πολλοί Καλύμνιοι πήγαιναν απέναντι στην Ανατολή (Τουρκία) με τα καΐκια. Είχαν εκεί δικά τους σπίτια και χτήματα πολλά. Ήταν φίλοι με τους Τούρκους κι ανταλλάζανε δώρα.
Μια μέρα ένας Τούρκος έδωσε σ΄έναν Καλύμνιο ένα πακέτο τυλιγμένο και τούπε : “πάρτο, κι όταν πας στο νησί σου, άνοιξέ το να δεις τί έχει μέσα”. Ο Καλύμνιος το πήρε. Όταν το άνοιξε είδε πως είχε μια πολύ όμορφη εικόνα της Παναγίας, που την είχε τυλιγμένη μέσα σε κλαδιά από μυρτιές.
Έκαμε το σταυρό του, φίλησε την εικόνα και την έβαλε στο εικονοστάσι του σπιτιού του. Είχαν απομείνει οι μυρτιές. Λυπήθηκε να τις ρίξει. Του φάνηκε πως θα ταν αμαρτία. Έτσι τ΄άλλο πρωΐ τις πήρε μαζί του τις μυρτιές στο χτήμα του και τις φύτεψε. Πιάσαν όλες και μεγάλωσαν κι όλη η πλαγιά πρασίνισε.
Εκεί ανάμεσα στις
μυρτιές έκτισε αργότερα μια εκκλησία, για να βάλουν μέσα την εικόνα, που την έβγαλαν Μυρτιώτισσα. Ο νοικοκύρης σ΄ένα ταξίδι του στη Ρωσία την έντυσε με ασήμι. Πολλές γυναίκες δώρησαν τα χρυσαφικά τους και τα κρέμασαν μπροστά στην Παναγία.
Όλη εκείνη η τοποθεσία πήρε το όνομα “Μυρτιές” από τους θάμνους, τις μυρτιές, που ρίζωσαν και μεγάλωσαν με τη χάρη της Παναγίας. Κάθε χρόνο γιορτάζει στις 8 του Σεπτέμβρη, που είναι τα γενέθλια της Παναγίας. Φέρνουν και την παλιά εικόνα, γιατί όλο το χρόνο την φυλάουν στο Μοναστηράκι της κυρίας Βουβάλη, που είναι κάτω στο λιμάνι δεξιά σου, όπως μπαίνεις μέσα. Όταν τελειώσει η λειτουργία την πηγαίνουν πάλι εκεί. Την κρατούν δυο κόρες και πηγαίνουν με τα πόδια για να την τιμήσουν. Λένε, πως όταν την φέρνουν στη Μυρτιώτισσα είναι ελαφριά, όταν όμως την παίρνουν πίσω είναι βαριά πολύ, γιατί θέλει να μένει πάντα στο εκκλησάκι της.
Μας το πρόσφερε ο Μιχάλης Ροδίτης, Α3. Τον ευχαριστούμε πολύ.
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ : ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ, ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 